Er kunnen twee redenen zijn voor het verbranden van gescheiden ingezamelde kunststof.

1. Het kunststof is te veel vervuild met andere soorten afval, zoals groen- of restafval. Dit komt soms voor bij kunststof verpakkingen die in brengcontainers worden ingezameld.

2. Het gaat om niet-herbruikbaar kunststof: bijvoorbeeld kunststof dat niet van verpakkingen afkomstig is of zwart plastic. Dit wordt zoveel mogelijk met nascheiding uit het kunststofafval gehaald en apart verwerkt.

Het is belangrijk om door te gaan met bronscheiden, omdat we nog aan het begin staan van de grote verandering  naar de "circulaire economie". In de circulaire economie bestaat er geen afval meer, maar zijn alle restproducten weer grondstof voor nieuwe producten. Zo'n grote verandering heeft veel tijd nodig om goed tot ontwikkeling te komen. Hetzelfde zien we ook bij de ontwikkeling van windmolens, zonnecellen en elektrische auto's. Die leverden in eerste instantie ook niet voldoende milieuwinst op.

We weten ook dat het hergebruik van grondstoffen CO2 kan besparen omdat er geen nieuwe grondstoffen gewonnen hoeven te worden en het afval niet verbrand hoeft te worden. Daarom kiezen  we als maatschappij voor het hergebruik van grondstoffen uit afval. Om dat hergebruik goed mogelijk te maken helpt het gescheiden aanbieden van afval. Op termijn kunnen we de verwerkingssystemen verder ontwikkelen en meer milieuwinst realiseren.

Het overgrote merendeel van het kunststof afval dat in onze leefomgeving terecht komt, bestaat uit plastic verpakkingen. Afval dat mensen niet bij zich houden of in een openbare afvalbak gooien, maar op straat.
Met een bredere statiegeldregeling zorgen we er als maatschappij voor dat lege verpakkingen zoals flesjes en blikjes geld waard zijn. Mensen zullen de verpakkingen eerder bij zich houden om ze weer in te leveren. Onderzoek laat zien dat statiegeld op blikjes en flesjes ervoor kan zorgen dat hiervan 70 tot 90% minder op straat terecht komt. En behalve minder milieuvervuiling, zorgt dat ook voor een grote kostenbesparing (tot 90 miljoen euro) bij Nederlandse gemeenten, die de troep niet meer hoeven op te ruimen.
Avri wil bij de Rijksoverheid stimuleren dat ervoor gekozen wordt om het statiegeldsysteem ook voor kleine petflessen en blik in te voeren.

Deze doelstelling is een tussenstap op weg naar het behalen van de landelijk vastgestelde doelstelling: 30 kg restafval per Nederlander in 2025. De landelijke overheid, gemeenten, inwoners en afvalverwerkers werken samen in het behalen van deze doelstelling.